Pomysłodawcą koncertu jest Jan Budziaszek, od 1965 r. perkusista zespołu Skaldowie z Krakowa. Grał on m.in. z Tomaszem Stańką, Januszem Muniakiem, Jarosławem Śmietaną, a także z Marylą Rodowicz i z grupą “Pod Budą”. Jest autorem "Dzienniczka Perkusisty". W części IV jeden rozdział poświęcił koncertowi "Jednego Serca Jednego Ducha" z 2003 r.

Pomysłu na takie spotkanie modlitewne nie udałoby się zrealizować, gdyby nie pomoc dwóch rzeszowskich księży – ks. Andrzeja Cyprysia (Duszpasterza Akademickiego WSIiZ w Rzeszowie) i ks. Mariusza Mika (Duszpasterza Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Rzeszowskiej), którzy w ramach współpracy z KSM Diecezji Rzeszowskiej dokładają starań, aby wszystko było jak najlepiej.

źródło: http://www.jednegoserca.pl
 
Koncert ten zrzesza niesamowitą publiczność, która razem śpiewa i modli się. Historia tego koncertu zaczęła się w maju 1981 roku w Meksyku. Jak mówi sam pomysłodawca Jan Budziaszek: „Jeśli chcesz posłuchać dobrej muzyki, to sobie zagraj sam” - motto to otwiera każdy koncert. Młodzież, starsi i dzieci zapełniają Park Sybiraków w Rzeszowie i pogłos muzyki rozprzestrzenia się w eterze.

DLACZEGO W RZESZOWIE?
W marcu 2002 roku ks. Mariusz Mik, który pełni w diecezji rzeszowskiej obowiązki koordynatora ruchu Odnowy w Duchu Świętym, zaprosił mnie wraz z zespołem Hallelujah Country Band, aby wspólnie poprowadzić rekolekcje dla młodzieży z Centrum Kształcenia Ustawicznego w Rzeszowie. Opowiedziałem mu o swoim marzeniu - mówi Jan Budziaszek. Ks. Mariusz również marzył o koncercie, w którym muzycy służą swym kunsztem publiczności i animują ją do wspólnego śpiewu i modlitwy [...] - i tak to się zaczęło.

Każdego roku w Boże Ciało w Rzeszowie zjeżdża się cała Polska, aby razem czcić Boga i modlić się śpiewem.

R. Rzońca

7 styczeń to Światowy Dzień Dziwaka. Kto to wymyślił? Był taki człowiek - profesor psychologii społecznej na uniwersytecie Stanforda w Kalifornii, Philip Zimbardo. Zorganizował na uniwersytecie dzień dziwaka. Tego dnia studenci otrzymali polecenie, by ubrać się w głupie stroje, a także by głupio się zachowywać. Z punktu psychologii pewnie miało to sens, ale tak to się spodobało, że do dzisiaj jest ten dzień dziwactw. Każdy "dziwak" chce jakoś zaistnieć i pozwala sobie na ekstrawaganckie zachowania. Ja powiedziałbym, że to dewiacja, ale w dzisiejszych czasach wszystko, co jest nienormalne to jest atrakcyjne. Zastanawiając się nad sensem tego święta nic do głowy mi nie przychodzi, ale dziwacy są wśród nas i niektórzy często ukrywają się przed środowiskiem, a inni wręcz obnoszą się chodząc, jak pawie dumni ze swojej głupoty.

Dzień Sprzątania Biurka to święto obchodzone w drugą niedzielę stycznia każdego roku. To dobry początek do nawyku, który zmusza nas do czystości i estetyki miejsca pracy, jeśli chodzi o ludzi, którzy pracują za biurkiem. W domu również powinno to wyglądać podobnie. Porządek na biurku świadczy o właścicielu i o jego stosunku do estetyki. W nadmiernym bałaganie (zobacz na zdjęciu) nie można niekiedy znaleźć tego, co jest nam potrzebne. W pracy jeśli mamy do czynienia z wielką stertą papierów, które przeglądamy, weryfikujemy lub podpisujemy to szczególnie trzeba zwracać uwagę na ład i porządek na biurku.

Pewnym wymogiem jest w niektórych biurach, że firmy nakazują swoim pracownikom robienie porządków na biurku przed opuszczeniem miejsca pracy. Tę praktykę warto stosować. Następny dzień zacznie się wtedy od przyjemnej chwili, że zaczynamy pracować w miejscu, które nie odstrasza. Porządek na biurku to również lepsza organizacja i wydajność pracy.

RRz

Doba komputera i Internetu przynosi, owszem, wiele korzyści. Między innymi ludzie mogą swobodnie czytać portal pomia.pl. Szybciej się komunikujemy, załatwiamy prezenty pod choinkę, możemy nawet kupić jedzenie, które zostanie dowiezione pod nasze drzwi. Tak, moc Internetu w XXI wieku jest cudowna.

Taką wielką cudownością są także portale społecznościowe. Kilka lat temu panowała wielka moda na Naszą-klasę, jednak Facebook przegonił ją i panuje do dzisiaj. Jak wiedzą wszyscy, albo niekoniecznie, jego twórcą jest niejaki Mark Zuckerberg. Ogłoszony najmłodszym milionerem świata ma się dobrze. A współczesne społeczeństwo jeszcze lepiej.Tylko może pomijając minusy Facebooka. Pierwszy z nich to swoisty rodzaj uzależnienia od takiego słówka pod każdym postem. LIKE. Lub po polsku-Lubię to. Niby nic, niegroźny przycisk, ale naprawdę robi niesamowite spustoszenie głównie w głowach młodych ludzi.

Zaczęła się era lajkowania, która źle wpływa. Dziś od ilości przycisków LIKE przy poście czy zdjęciu wyznacza sławę danego młodego osobnika. Jest to ważne. Jeżeli mamy trzy czy cztery lajki jesteśmy niesławni i prawdopodobnie całe nasze życie nie ma sensu. Ale jeżeli ich ilość dochodzi do siedemdziesięciu, osiemdziesięciu, wtedy możemy się cieszyć i tworzyć dalej.

Jest to dziwne i nowoczesne myślenie, które właściwie w ogóle się nie sprawdza. Ten przycisk jest tylko dodatkiem, ale czasami dzięki niemu możemy także wygrywać konkursy. Jest więc nie tylko pomocny w popularności. Jednak czy te lajki mogą uratować życie?

Nie, niestety nie mogą. Mówi nam o tym pewna kampania UNICEF-u. Niestety kliknięcia i udostępnienia mogą jedynie nagłośnić sprawę. Ratowanie życia jest bowiem dużo trudniejsze, niż pomoc jednym gestem zaledwie i to jeszcze przez ekran komputera. Mówią nam o tym nawet dwa filmiki zamieszczone na Youtubie pt: „Likes don’t save lives”. Serdecznie je polecam. Mówią samą prawdę.

Bo lepiej wspierać na żywo, lepiej na żywo kochać.

Czasami można się zastanowić, czy pisarze science-fiction nie zaczną nagle pisać na temat płacenia lajkami w przyszłości i innymi rzeczami, które są związane z Facebookiem. Miejmy jednak nadzieje, że zostaną oni tylko i wyłącznie przy kosmosie.

I tylko przy nim. 

Angelika Dłubak

Fot.: Robert Kollmann