Fenomen wieczoru z Ojcem PIO w Terliczce

Kategoria: Wiara

fot. R.F.


Kim był Ojciec Pio? Zakonnikiem, który otrzymał stygmaty od Boga. Jego niezwykły charyzmat znany jest na całym świecie. Do San Giovanni Rotundo pielgrzymują corocznie tłumy pielgrzymów z intencjami zanoszonymi za wstawiennictwem świętego przed tron Boga. Z Rzeszowa do tego świętego miasta jest bardzo daleko, ale my również mamy możliwość odwiedzenia naszego podrzeszowskiego San Giovanni Rotundo w Terliczce. Znajduje się tam Sanktuarium pod wezwaniem O. Pio i M. B. Fatimskiej.

Co miesiąc, każdego 23 dnia o godzinie 15.00 rozpoczyna się koronka do Miłosierdzia Bożego, a o godzinie 17.00 nabożeństwo intencyjne, gdzie wierni przez ręce kapłana w dolnym kościele zanoszą swoje prośby do Boga za wstawiennictwem Padre Pio.

Wieczór ze świętym zawsze kończy się eucharystią sprawowaną przez gościa zapraszanego przez proboszcza tamtejszej parafii.

Do tej podrzeszowskiej wsi pielgrzymują ludzie z całego województwa, chorzy, wszyscy, dla których życie straciło sens i tacy, którzy chcą tylko uczestniczyć w eucharystii.

 

 

R.F.

Dotknięci przez Boga - sławni nawróceni

Kategoria: Wiara
Abby Johnson - kiedyś była dyrektorem kliniki, w której dokonywano aborcji. Kiedy po raz pierwszy zobaczyła zabieg zbrodniczy podczas aborcji wykonywanej na dziecku w łonie matki - nawróciła się, bo był to dla niej wielki wstrząs.

Andre Frossard - wychował się w rodzinie ateistów. Przechodząc blisko kościoła wstąpił, bo był ciekawy, jak tam jest. Nigdy nie był w świątyni. Nastąpił moment jego przemiany i przyjął chrzest w wieku 20 lat.

Peter Steele - lider zespołu metalowego Type O'Negative. Wpłew na jego nawrócenie miał fakt śmierci jego matki. Od tamtej pory muzyk utożsamia się z Chrystusem, jak sam oświadczył w pamiętnym roku 2007.

Bernard Nathanson - lekarz, zwolennik aborcji. To on miał wpływ na to, że zalegalizowano ją w Stanach Zjednoczonych.Sumienie dało mu pewnego rodzaju natchnienie. Często czytał Św. Augustyna czy C.S. Lewisa. Stał się aktywnym działaczem na rzecz ratowania życia poczętego.

Michaił Gorbaczow - Był ostatnim prezydentem ZSRR, a zarazem jedynym.  Kontaktował się wielokrotnie z papieżem Janem Pawłem II - dzisiaj już świętym. Na pewno miał na niego pozytywny wpływ. W 2008 roku Gorbaczow pojechał do Asyży - tam wyznał swoją wiarę.

Scott Hahn - Wytrwale szukał prawdy. Najpierw protestant, który ignorował Kościół katolicki. W roku 1986 wstąpił w progi Kościoła, katolickiego. Obecnie jest teologiem katolickim i apologetą.

Jean-Paul Sartre - francuski pisarz i filozof. Był ateistą lecz przed śmiercią przystąpił do sakramentu pokuty i przyjął sakrament namaszczenia.

Fryderyk Chopin - jeden z największych kompozytorów polskich, pianista wszech czasów. Wyjechał z Polski, a to przyczyniło się to do zatracenia jego wiary. Za sprawą ks. Jełowickiego na łoży śmierci wyspowiadał się i przyjął sakramenty święte.

Robert Friedrich - były muzyk zespołu Acid Drinkers - polskiej grupy heavymetalowej. Po dwukrotnej operacji serca poświęcił się rodzinie i zaangażował się w życie Kościoła.

Rudolf Hoess - główny komendant KL Auschwitz. Oskarżony o zamordowanie setek tysięcy ludzi. Był więziony w Wadowicach i tak też dokonała się jego przemiana. Wyspowiadał się.

Cesare Festa - wysoki dostojnik Wielkiej Masońskiej Loży Włoch, prawnik. Po spotkaniu z o. Pio zmieniło się jego serce. Pojechał, aby zbadać sprawę stygmatów o. Pio. Wrócił wyspowiadany i nawrócony.

Maurice Caillet - ateista, materialista, członek w Loży Masońskiej. Podczas pobytu w Lourdes nawrócił się i wystąpił z masonerii.

Joe Eszterhas - scenarzysta filmów erotycznych. Jego życie to alkohol, narkotyki i seks. Nazwany został "diabłem hollywood". Dowiedział się pewnego dnia, że ma nowotwór gardła. Powrócił do Kościoła, zmienił swoje życie, a choroba minęła.

Richard Riley - były szef największego amerykańskiego działu Yahoo! odkrył prawdę o Kościele katolickim. Pojechał do Rzymu by przyjąć chrzest.

Anthony Hopkins - znany aktor filmowy. Ateista. Walczył z nałogiem alkoholowym, ale nie dawał rady. Zwrócił się do Boga o pomoc - Bóg nie odmówił. Zmienił jego życie. On sam postrzega teraz życie inaczej.

Oscar Wilde - angielski pisarz. Prowadził zły tryb życia, aż trafił do więzienia. po wyjściu był słabego zdrowia. Kilka dni przed śmiercią wyraził chęć powrotu do Kościoła. Zmarł, jako katolik.

Pietro Sarubbi - włoski aktor filmowy, który odegrał rolę Barabasza w filmie "Pasja". Na planie filmowym podczas spojrzenia w oczy postaci Jezusa - nawrócił się do Boga.

Alexis Carrel - pewien naukowiec, laureat Nobla. Odrzucał istnienie Boga. Jego nawrócenie nastąpiło w czasie pielgrzymki do Lourdes. Wśród pielgrzymujących była też pewna kobieta w stanie krytycznym. Gdy dokonał się cud jej uzdrowienia od razu Alexis Carrel nawrócił się i uwierzył w Boga.

Farrah Fawcett - aktorka i modelka. Znan z licznych skandali erotycznych i romansów. Na dzień przed śmiercią poprosiła o księdza. Przed skonaniem odmówiła różaniec.

Patrycja Hurlak - polska aktorka. Grała w filmie "Klan". Zajmowała się magią, była wróżką. W pewnym czasie dostrzegła coś, co zmieniło jej poglądy. Wyspowiadała się i żyje inaczej.

Radosław Pazura - Żył sobie w związku niesakramentalnym, wiódł życie bez Boga. To była pozorna sielanka. Po wypadku, w którym zginął jego kolega, a on przeżył - odczuł dar drugiego życia i nawrócił się. Dzisiaj czyta Pismo Święte i dzieli się wiarą z innymi. Nie wstydząc się tego.

"Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie"
(Mt 4,17)

"Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!"
(MK 1, 15)

"W imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy."
(Łk 24, 47)

"Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów."
(Dz 5, 31)

«Nie zwlekaj z nawróceniem się do Pana»
(Syr 5,7)

na podstawie :
https://www.youtube.com/watch?v=WmiF3A-dWtY

Festiwal Wiary na Hali Podpromie w Rzeszowie

Kategoria: Wiara

Co jest niezwykłego w tym, że dwóch facetów w garniturkach mówi coś po hiszpańsku, bawiąc publiczność? Oni czynią to w imieniu Jezusa.

Zastosowana forma ewangelizacji przez tych brazylijskich księży dociera nie tylko do zwykłych katolików, otwartych na wiarę i słowo boże, ale również do najbardziej zatwardziałych grzeszników.

Ktoś kiedyś powiedział, że „kropla wody drąży skałę”. Tak samo i w tym przypadku będzie, że poprzez uśmiech, ci dwaj kapłani będą drążyć dusze uczestników festiwalu przez dwa dni. Czy można być obojętnym na miłość Boga? Na pewno nie. Każdy kto uczestniczył, albo będzie uczestniczył w wydarzeniu, powie sobie wprost, że wyjdzie, jako zupełnie inny człowiek, niż wchodził do Hali na Podpromiu, gdzie miały miejsce te nadzwyczajne wydarzenia.

Powiedzieć Bogu NIE, jest bardzo łatwo, ale jeszcze prościej jest otworzyć się na Jego słowo i po prostu słuchać, słuchać i jeszcze raz słuchać.

Ale słuchać nie uszami, lecz sercem, obserwować sercem i oddawać się Najwyższemu całym sobą. Bo Jego słowo, niczym kropla będzie drążyć dusze uczestników od samego wejścia na halę i po usłyszeniu słów miłości.

Słowa te, jako modlitwa płyną do nieba i są zawsze wysłuchane. Wystarczy najmniejsze skinienie na tak, a Bóg otworzy przed nami Serce ze swoimi niezliczonymi łaskami. Ktokolwiek doświadczył tego, powinien o swoich odczuciach mówić innym w świadectwach, nie wstydząc się miłości. Niemniej jednak nieraz zatajamy to, bo co powiedzą inni, kiedy będziemy pod tym kątem zbyt wylewni. No właśnie. A czy powinno nas to interesować? Każdy decyduje o sobie i każdy jest „kowalem swojego losu”, dlatego dawanie świadectwa o miłości Boga powinno być nasza codziennością.

Doświadczenie go w Najświętszym Sakramencie jest nie do opisania. Nasza dusza wówczas jaśnieje tak nieopisanym światłem, że Słońce przy tej jasności blednie. Wszelkie grzechy są zmyte z naszej duszy, a miłość i lekkość jaką czujemy w tym czasie, nigdy więcej już się nie powtórzy, a jeśli nawet się powtórzy to będzie już inna.

Czy Festiwal Wiary jest dobrym pomysłem? Nie wiem, na to pytanie ponownie każdy musi sobie odpowiedzieć w swoim sercu indywidualnie.

„Widziałam Pana Jezusa. Był w białej szacie, miał długie włosy – był przepiękny” – mówiła dziewczynka, która doznała spoczynku w Duchu Świętym. Dla niej na pewno Festiwal Wiary będzie niezapomnianym wydarzeniem do końca życia.

Zobaczyć Zbawiciela – tak, chcę. Wystarczy tylko zamknąć oczy ziemskie, a otworzyć oczy duszy i spoglądać nimi poprzez wiarę na tego Jedynego, w którym jest nasze zbawienie i który jest nasza jedyną Miłością. Dlatego zadając komukolwiek pytanie, czy było warto, odpowiadam sobie – TAK, było warto.

Chociaż mówienie innym – TAK, było warto - jest bardzo trudne, ale musimy to robić, aby dawać świadectwo miłości i zjednoczenia z Najwyższym Kapłanem.

 

R.F.

Pozorny koniec może być autentycznym początkiem. Śmierć ks. prał. Andrzeja Majewskiego

Kategoria: Wiara
Po ciężkiej chorobie 29 stycznia 2015 r. odszedł do Pana ks. prałat Andrzej Majewski - proboszcz Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Czarnej k. Ustrzyk. Urodził się 15 lipca 1965 r. w Nowej Sarzynie. Po święceniach kapłańskich w roku 1991 został skierowany do parafii w Radymnie, a następnymi placówkami były: Tuczempy, Przemyśl (Archikatedra), Borek Stary. Od 2005 roku pełnił posługę kapłańską w Czarnej, a 21 grudnia tego samego roku zostaje dziekanem Dekanatu Lutowiska.

Z dala od zgiełku wielkich miast

Mała miejscowość - patrząc z punktu widzenia dużych miast, ale jedna z największych wsi bieszczadzkich jest królestwem dobra, spokoju i niesamowitej atmosfery wiary, która dominuje wśród ludzi. Zaduma, jaka udziela się zwłaszcza przyjezdnym napawa ich serca patrząc na przepiękne okolice otaczających bieszczadzkich gór. Pozorny "koniec świata" ma tu wymiar autentycznego "początku życia". To, co dla nas żyjących staje się końcem, dla umierających jest początkiem. Pewne miejsca mają swój odrębny i specyficzny charakter, a wydarzenia dokonujące się w obecnych czasach dopiero po latach nabierają znaczenia. W tej zacisznej miejscowości powoli małymi kroczkami dokonuje się plan boski. Każdego ranka, gdy wschodzi nowy dzień przewraca się kolejna karta historii. Powstaje w ten sposób nowa księga nauki Kościoła, która zostaje wyryta w naszych sercach po śmierci ks. Andrzeja. Z dala od zgiełku wielkich miast jesteśmy bliżej zrozumienia znaczenia cierpienia i śmierci.

Śmierć uczy nas

Dopiero po śmierci bliskiej osoby, zastanawiamy się nad sensem życia. Dostrzegamy rzeczy, których wcześniej nie zauważaliśmy. Jeśli jesteśmy zdrowi, czy myślimy o tych, którzy cierpią? Jeśli sami zachorujemy, wtedy tęsknimy za zdrowiem. Jeśli żyjemy i jest nam dobrze, to nie myślimy o śmierci - to naturalne, ale każda śmierć najbliższych uczy pokory i wiary tych, którzy zostali jeszcze na tym świecie.

Działanie i pozostawienie po sobie śladu, po którym pójdą następne pokolenia

Ksiądz Andrzej był podporą dla swoich parafian, a także dla wszystkich ludzi, z jakimi się spotykał. Towarzyski i uśmiechnięty młody proboszcz zawsze pozytywnie nastawiony nie zapominał o rzeczach, które są ponad naszą ludzką rozrywką. Można by zadawać sobie pytanie czy tacy ludzie muszą odchodzić zbyt wcześnie? Odpowiedź jest w naszych sercach i umysłach. To my sami musimy sobie zadać to pytanie. Człowiek ma zdolność rozumienia rzeczy, które nie koniecznie są zaprogramowane na komputerze, ale są to typowe plany boskie, które mają długoterminowy sens i nieskończenie długi okres działania. Czy jednak możemy to zrozumieć? Kiedy odchodzą nasi rodzice zazwyczaj godzimy się z tym, bo to jest naturalne. Jeśli odchodzi starzec w podeszłym wieku również godzimy się z tym, a nawet mówimy - O! jakiego wspaniałego wieku dożył... Każdy ma swoją misję do spełnienia tu na ziemi i jak tą misję wypełni zależeć będzie od niego samego. Powołanie do kapłaństwa to pewne zobowiązanie w stosunku do Boga i do ludzi. Codzienność pracy księdza może być zwyczajna - taka z dnia na dzień, nie zabiegająca o przyszłość. Ks. Andrzej zadbał o przyszłość. Pozostawił po sobie ślad, po którym pójdą następne pokolenia. Tym śladem jest kult Św. Rity (Margherita - ur. w 1367 r. we Włoszech) - była najpierw żoną, później zakonnicą. Teraz, jako święta może modlić się za nas w trudnych sprawach.

Kiedy ks. Andrzej zmagał się z chorobą, leżąc w szpitalu w Krakowie otrzymał pierwszy sygnał o tym, aby kult Św. Rity poszerzyć w Polsce. W ten sposób relikwie Św. Rity trafiły do parafii w Czarnej. Jest to kawałeczek jej sukni. Ciało Św. Rity, umieszczone w bazylice w Cascia, zachowane jest w doskonałym stanie do dziś. Jeszcze za życia ks. Andrzeja Majewskiego dokonywały się cuda uzdrowień za wstawiennictwem świętej. Teraz relikwie na stałe umieszczone po prawej stronie ołtarza będą na wieki przypominały o wielkim poświęceniu, cierpieniu, ale również nadziei i zaufaniu dla wielu pokoleń. To czyjaś śmierć powinna uczyć nas nawracania się i czerpania nadziei nawet z cierpienia. Nie jest ważne, jak jest teraz. Ważne jest, co będzie później. Taka jest wiara Kościoła i wszystkich wierzących. Pozostawienie śladu po sobie to najważniejsze w działaniach każdego człowieka, a zwłaszcza kapłana, który służąc ludziom - służy Bogu. Relikwie Św. Rity pozostawione w parafii w Czarnej są cudownym śladem, po którym winniśmy iść w sytuacjach trudnych i beznadziejnych.
Wieczne odpoczywanie, racz Mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci na wieki wieków. Amen. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.

Link do materiału TVP Rzeszów; http://rzeszow.tvp.pl/18698820/pozegnanie-ksiedza-andrzeja-majewskiego

tekst, fot. Roman Rzońca