Dobro i zło - wymiary kosmiczne w wykładzie ks. prof. Michała Hellera

Kategoria: Wiara
18 listopada 2014 r. w Rzeszowie odbył się wykład otwarty ks. prof. Michała Hellera na temat wymiarów dobra i zła. W Filharmonii Podkarpackiej zebrały się tłumy słuchaczy, a szczególnie pozytywnym aspektem tego spotkania było to, że większość widowni to młodzi ludzie, którzy kształtują w sobie obraz rozróżniania czym jest dobro, a czym jest zło. W sumieniach młodych ludzi często jest tak, że wiele aspektów życia społecznego jest niezrozumiałych. Wykład ks. Hellera przybliżył wszystkim filozofię rozumienia i odróżniania czym jest zło fizyczne, zło moralne, dobro, sumienie, a także dlaczego istnieje raczej coś niż nic.

Trudne tematy podjęte w sposób naukowy mogły zadziwiać, bo mówienie o rzeczach, nad którymi każdy z nas się zastanawia, a naukowcy na wszystko chcieliby mieć dowody nie jest łatwe. Wykład pt. "Od Wielkiego Wybuchu do Gułagu. Jak usprawiedliwić historię Wszechświata" pokazał zależności dobra i zła w panującym wszechświecie od jego początku do czasów obecnych.

Czym jest początek, czy na początku nie było nic? Na początku było wielkie pole możliwości, które musiało być zawężone do tego, co miałoby szansę się urzeczywistnić. Powstawanie historii dziejów mogło się dokonać dzięki upływowi czasu, w którym powstało dobro i zło. Dobro jest źródłem istnienia, a istnienie sprawia, że dobro jest i jest to fakt niepodważalny. Dobro jest racjonalne, a zatem zło jest irracjonalne - nie da się go usprawiedliwić. Zło jest irracjonalne, dlatego nie można go wytłumaczyć racjonalnie. Nie powinno go być, ale jest i można powiedzieć, że się dzieli na zło fizyczne (śmierć, cierpienie, ból, rozkład) - wytłumaczalne przez prawa fizyki i zło moralne (czyny, postępowanie, relacje, nienawiść), które powstało od momentu pojawienia się istoty rozumnej, która może selekcjonować zło od dobra i wybierać dla siebie rodzaj postępowania.

Generalnie cały wykład zawierał w sobie wiele pytań i odpowiedzi, nad którymi nie chciałbym się skupiać. Interesowała mnie jedynie zależność dobra i zła. Czym jest dobro, jak postrzegać dobro w swoim sumieniu. Czy dobro jest zawsze dobrem, a zło złem? Na te pytania rozmawiałem osobiście z ks. prof. Michałem Hellerem - posłuchajmy:

     {audio}Heller_dobro_i_zlo.mp3{/audio}

tekst i fot. RRz

Pomóż zmarłym, oni potrzebują Twojej modlitwy

Kategoria: Wiara

Zbliża się listopad. Miesiąc, w którym nasze myśli i serca w szczególny sposób kierowane są do zmarłych. Każdy z nas od dzieciństwa był uczony, aby pamiętać o zmarłych, modlić się o ich zbawienie, odwiedzać i pielęgnować groby. Na pewno odwiedzisz groby swoich bliskich, pogrążysz się w zadumie, być może zadbasz o groby żołnierzy poległych za naszą Ojczyzną lub anonimowe mogiły, na których nikt jeszcze nie złożył kwiatów lub nie zapalił świecy. Przyjmij ten list, jako zaproszenie skierowane do Ciebie, abyś pośród wielu zajęć i troski o zmarłych nie zapomniał o rzeczy najważniejszej – o modlitwie za nich, bo ona jest największym darem, jaki człowiek żyjący może ofiarować zmarłemu.

Dlaczego mamy obowiązek modlić się za zmarłych?

Przede wszystkim dlatego, że zmarły nie może sam sobie pomóc. Zmarłemu, który cierpi w czyśćcu, mogą pomóc tylko żyjący na ziemi. Tylko my możemy zmarłych uwolnić z czyśćca i zaprowadzić ich do nieba. Z tego powodu modlitwa za zmarłych to jeden z największych uczynków miłosierdzia. Przypomnijmy sobie słowa św. Tomasz z Akwinu: "Bóg przyjmuje łaskawiej i częściej wysłuchuje modlitw za zmarłych niż tych, które zanosimy za żyjących. Zmarli bowiem bardziej potrzebują tej pomocy, nie mogąc tak jak żywi, pomóc sobie samym i zasłużyć na to, ażeby Bóg ich wybawił. z kolei św. Jan Chryzostom powiedział: Nie wahajmy się nieść pomocy tym, którzy odeszli, i ofiarujmy za nich nasze modlitwy. Jeśli synowie Hioba zostali oczyszczeni przez ofiarę ich ojca, dlaczego mielibyśmy wątpić, że nasze ofiary za zmarłych przynoszą im jakąś pociechę?"

Zmarli proszą Ciebie o modlitwę

Błogosławiony Stanisław Papczyński po wizji dusz czyśćcowych, podczas której doświadczył męczarni zmarłych cierpiących w czyśćcu, założył w Kościele Zgromadzenie Księży Marianów, którego celem jest modlitwa za zmarłych i zachęcanie do tego innych. My marianie, jego duchowi synowie, czynimy to także dzisiaj, kierując do Ciebie ten list. O konieczności modlitwy za zmarłych przypominało wielu innych świętych, którzy otrzymali dar nadprzyrodzonego kontaktu z duszami czyśćcowymi. Byli to m. in.: św. Faustyna, św. Ojciec Pio, św. Jan Vianney. Zaś św. Jan Paweł II nauczał: "Modlitwa za zmarłych jest ważną powinnością, bowiem nawet jeśli odeszli w łasce i w przyjaźni z Bogiem, być może potrzebują jeszcze ostatniego oczyszczenia, by dostąpić radości nieba". Jesteśmy zobowiązani do modlitwy za zmarłych choćby dlatego, że nasze życie na ziemi nie będzie trwało wiecznie i być może my sami kiedyś będziemy potrzebować takiej pomocy od innych. Również w kontekście modlitw za zmarłych warto pamiętać o złotej zasadzie postępowania: Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! (Mt 7,12). Doświadczenie uczy, że osoby, które modlą się za zmarłych, zwykle doznają od nich skutecznej pomocy, tak jak gdyby Pan Bóg chciał przez ten fakt podkreślić, że ten rodzaj modlitwy jest mu szczególnie miły.

Jak pomóc zmarłych bliskim naszemu sercu i duszom w czyśćcu cierpiącym?

• Włącz swoich zmarłych do 30 Mszy świętych, które będą odprawiane w listopadzie tutaj
• W intencji bliskich Ci zmarłych przekaż jałmużnę dla biednych
• Odmów nowennę za zmarłych bliskim Twojemu sercu podczas nawiedzenia cmentarza. Tekst nowenny możesz pobrać tutaj
• Przekaż swojej rodzinie i przyjaciołom tekst nowenny, poproś ich o zamówienie Mszy świętej i złożenie jałmużny, aby i oni mogli przyjść z pomocą swoim bliskim zmarłym.

Nie odkładaj tego na później!

W natłoku spraw codziennych bardzo często zapominamy o bliskim nam zmarłym.

Pomóż im TERAZ. Zrób to NA TEJ STRONIE

Ojciec Władysław MIC
Dyrektor Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich
przy Zgromadzeniu Księży Marianów

Wiadomość pochodzi od partnera Fundacji "OPOKA", który wspiera działalność Fundacji.
źródło: newsletter Wspieram Dobro w Sieci

Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny

Kategoria: Wiara

Wielokrotnie byłem świadkiem, jak moi znajomi – efekt zeświecczenia naszej obyczajowości – mówili o Dniu Zmarłych, mając  na myśli dzień 1 listopada. I byli wielce zdziwieni, gdy zażartowałem: – Dzień Zmarłych? Aaaa, to mówisz o 2 listopada. – Jak to o 2 listopada?

No właśnie. Spróbujmy uporządkować, co wspominamy 1, a co 2 listopada?

1 listopada obchodzimy Uroczystość Wszystkich Świętych. W tym dniu wspominamy wszystkich tych, którzy żyli przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę, osiągnęli wieczne szczęście przebywania z Bogiem w niebie. Kościół  w tym dniu wspomina nie tylko oficjalnie uznanych świętych, czyli beatyfikowanych i kanonizowanych, ale także wszystkich wiernych zmarłych, którzy już osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Widzi w nich naszych orędowników u Boga i przykłady do naśladowania. W ten sposób wiernym pielgrzymującym jeszcze na ziemi wskazuje drogę, która ma zaprowadzić ich do świętości. Przypomina nam również prawdę o naszej wspólnocie ze Świętymi, którzy otaczają nas opieką. W tym dniu udajemy się z całymi rodzinami na cmentarz i nawiedzamy groby naszych bliskich, przyjaciół, rodziców, krewnych, znajomych, stawiając kwiaty i zapalając „płomyk nadziei”, wierząc, że już cieszą się oni chwałą w domu Ojca Niebieskiego.

2 listopada, we Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, zwane także Dniem Zadusznym lub „zaduszkami”, Kościół wspomina w liturgii wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, a teraz przebywają w czyśćcu. Przekonanie o istnieniu czyśćca jest jednym z dogmatów naszej wiary.

Warto, byśmy zapamiętali to rozróżnienie. I to, że  nie każdy zmarły jest już zbawiony.

tekst: Jaromir Kwiatkowski, http://dziennikparafialny.pl/

Źródło:

http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-01.php3

http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-02.php3

http://www.niedziela.pl/artykul/3820/nd/Uroczystosc-Wszystkich-Swietych-i-Dzien

Październik - miesiącem Modlitwy Różańcowej

Kategoria: Wiara
7 października 1571 r. Sułtan turecki Selim II chciał podbić całą Europę i wprowadzić w niej wiarę muzułmańską, jednak się to mu nie udało - dlaczego? Panujący wtedy papież Pius V, dzisiaj święty zaczął zanosić żarliwe modlitwy do Maryi odmawiając paciorki różańca. Podczas tych modlitw zobaczył Maryję patrzącą spokojnym wzrokiem, jakby dawała znać, że będzie wszystko w porządku. Walki przebiegły pomyślnie, a to za sprawą zmieniającego się kierunku wiatru, które uniemożliwiły manewry muzułmanom. W ten sposób udało się powstrzymać inwazję Turków na Europę. Miejsce to miało pod Lepanto nad Zatoką Koryncką. Po zaledwie czterech godzinach walki zatopiono sześćdziesiąt galer wroga, zdobyto połowę okrętów tureckich, uwolniono dwanaście tysięcy chrześcijańskich galerników. Papież Pius V zdał sobie sprawę, jak dużą moc ma modlitwa do Matki Bożej i to właśnie Jej zawdzięcza ocalenie Europy. Uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. Kolejny papież Klemens XI, w podzięce za kolejne zwycięstwo nad Turkami odniesione pod Belgradem w 1716 r. rozszerzył to święto na cały Kościół. W roku 1883 Leon XIII wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie "Królowo Różańca świętego – módl się za nami", a w dwa lata później zachęcał, aby w kościołach odmawiano różaniec przez cały październik.

W obecnych czasach przez cały październik odmawiamy różaniec we wszystkich parafiach. Szczególnymi czcicielami modlitwy różańcowej są dominikanie, którzy rozpowszechnili ją już w średniowieczu. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną. Jan Paweł II tak nauczał: "Rozważając bowiem tajemnice różańcowe patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana jej oczyma. Przeżywamy je tak, jak ona w swym sercu matczynym je przeżywała. Ona zawsze u boku syna jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw".

Odmawianie różnańca to wielka medytacja nad życiem i zaduma podczas mówienia modlitw "Zdrowaś Maryjo...". Postępujące paciorki mówią nam o naszej drodze, którą podążamy. Jeśli w ten sposób wyobrazimy sobie modlitwę różańcową to możemy założyć, że idąc po drodze różańcowej dochodzimy do jej końca całkiem odmienieni. Zależy to tylko od naszej wiary. Przekładając tę drogę po paciorkach na drogę życiową nabieramy mocnej wiary i umacniamy się w niej, a co za tym idzie jesteśmy lepsi. Dzięki modlitwie na różańcu Maryja wyprasza dla nas wiele łask, często przez nas niezauważanych. Dając przykład zdrowia - mamy go to nie dbamy o to, aby się nad tym zastanawiać. Dopiero, jak chorujemy to zaczynamy się modlić o zdrowie. Ważne, aby nasze modlitwy były systematyczne i wyrażały kontemplację nad życiem, aby dawały poczucie, że nie jesteśmy idealni i dużo należy zmienić w relacjach z bliźnim. Każdy z nas ma swoje wyobrażenie o modlitwie, ale modlitwa różańcowa to szczególny moment zadumy.

RRz